Kartuski pomnik dra Aleksandra Majkowskiego oraz jego otoczenie są w trakcie wielkich zmian. To dzięki inicjatywie Klubu Literatury i Sztuki im. Grażyny Pytki działającego przy Bibliotece oraz Kartuskim Inicjatywom Mieszkańców. W akcji biorą również udział pracownicy Szpitala Powiatowego w Kartuzach, dzieci ze SP nr 5 Kartuzy oraz członkowie Towarzystwa Miłośników Kartuz.

[Not a valid template]Przy Szpitalu Powiatowym w Kartuzach 6 czerwca odbyły się warsztaty dla mieszkańców z renowacji postumentu, do którego przymocowane jest popiersie Majkowskiego. Kartuzianie pomagali kamieniarzom w pracach remontowych, następnie m.in. wyczyścili schody i chodnik przy pomniku. Samo popiersie zabezpieczyli na dalsze lata specjalnym środkiem konserwującym. Warto wspomnieć, że z przodu postumentu pojawiły się nowe napisy, same płyty go okalające także są całkowicie nowe. Dodatkowo na bocznej ścianie postumentu znalazła się tabliczka informacyjna dotycząca inicjatyw jego odnowienia. Wkrótce wyżej pojawi się też druga, szeroko informująca o fundacji pomnika w 1976 roku. 

Warsztaty przeprowadziła tego dnia firma wybrana w drodze zapytania ofertowego – FORKAM Jerzy Formella z Łapalic.

Reklamy

Kolejne warsztaty, tym razem sadzenia hortensji przy pomniku odbędą się 7 czerwca o godzinie 10:00. Wezmą w nich udział m.in. uczniowie Szkoły Podstawowej nr 5 im dra A. Majkowskiego oraz członkowie Towarzystwa Miłośników Kartuz. Warsztaty w tym zakresie przeprowadzi firma wybrana w drodze zapytania ofertowego – Hortus Bogdan Zieliński z Mezowa.

Początki zaistnienia postumentu…

Pomnik Majkowskiego został odsłonięty 21 lipca 1976 r. w Parku Miejskim im. A. Majkowskiego, przy fontannie, z inicjatywy kartuskiego oddziału Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego – z okazji 100. rocznicy urodzin autora powieści „Życie i Przygody Remusa”. Do powstania pomnika przyczynili się wówczas w szczególności Alojzy Plichta, ówczesny prezes ZKP Kartuzy, dr Henryk Kotowski, Feliks Marszałkowski oraz Jan Kostuch – architekt miejski. Popiersie stworzył artysta rzeźbiarz Zygfryd Korpalski (ur. 24 kwietnia 1930 w Tczewie – nadal żyjący), zaś postument w jego pierwotnym kształcie – inż. Jan Kostuch. W późniejszych latach pomnik Majkowskiego został przeniesiony na teren przy szpitalu, gdzie znajduje się obecnie. Postument rzeźby był remontowany w 1991 roku z inicjatywy p. Zygmunta Bigusa, ówczesnego prezesa ZKP Kartuzy.

Postać szczególna dla Kartuz

Aleksander Majkowski jest znanym i uznanym pisarzem kaszubskim, autorem wierszy, dramatów i powieści. Urodził się 17 lipca 1876 w kaszubskiej Kościerzynie jako syn Jana i Józefiny z Basków. Kiedy w 1911 roku przeprowadził się do Sopotu, zajął się współorganiozwaniem w Gdańsku Towarzystwa Młodokaszubów i tworzeniem Muzeum Kaszubsko-Pomorskiego, które zaistniało w Sopocie w roku 1913. Tu prowadził również praktykę lekarską i tutaj zastał go wybuch I wojny światowej. Powołany do niemieckiej armii, przebywał najpierw jako lekarz wojskowy w Chełmnie, potem w Piławie, Królewcu i Krakowie, na Ukrainie, w Rumunii i we Francji. Do Sopotu powrócił w lipcu roku 1918 i niemal natychmiast zajął się sprawą polską i kaszubską na Pomorzu, redagując w roku 1919 „Dziennik Gdański” i zajmując się w latach 1919-1920 kwestią niepodległościową. Pełnił m. in. służbę w Komisji Międzynarodowej ustalającej granicę polsko-niemiecką, założył w roku 1920 w Grudziądzu Radę Pomorską i był jej prezesem.

W roku 1921 ożenił się i zamieszkał w Kartuzach. Jako lekarz powiatowy zajął się leczeniem i wrócił do pracy redakcyjnej i pisarskiej. Redagował w latach 1921-1923 i 1925 „Pomorzanina” i „Gryfa”. Zajął się pisaniem Życia i przygód Remusa, ogłaszając fragmenty tej kaszubskiej epopei m. in. w roku 1922 i 1923 w „Gryfie” i w „Pomorzaninie”, a potem jej pierwszą część w Kartuzach w roku 1930. Wydania całej powieści jednak nie doczekał. Zmarł rok przed jej toruńska edycją – 10 lutego roku 1938.