Samobójstwa są najczęstszą przyczyną przedwczesnych śmierci, którym można zapobiec. Kartuscy mundurowi wskazują, na jakie zachowania i symptomy należy zwrócić uwagę, aby w odpowiedniej chwili móc zareagować i uratować ludzkie życie.

Każdy z nas przynajmniej raz w życiu miał doświadczenie z samobójstwem  – stracił w ten sposób kogoś kogo znał, sam miał myśli samobójcze lub zetknął się z nimi u innych.

Niewiele osób wie jednak, jak rozpoznać i uratować samobójcę. Myśli samobójcze mogą dotyczyć każdego, bez względu na wiek. Niestety, coraz częściej dotyczy to bardzo młodych ludzi.

Reklamy

Aby skutecznie zapobiegać temu zjawisku, trzeba dowiedzieć się, jak rozpoznawać i w jaki sposób rozmawiać z ludźmi w kryzysie. Osoba zagrożona samobójstwem może dawać nam sygnały, których nie należy lekceważyć, takie jak:

-mówienie o popełnieniu samobójstwa

–problemy z jedzeniem i spaniem

-drastyczna zmiana swojego zachowania

–wycofywanie się z kontaktów towarzyskich

-brak zainteresowania pracą, szkołą czy swoim dotychczasowym hobby

-pisanie testamentu, listu pożegnalnego

-rozdawanie ważnych dla niej rzeczy

-podejmowanie ryzykownych działań

-wykazywanie zainteresowania problemem śmierci i umierania

-zaniedbanie swojego wyglądu zewnętrznego

–zwiększenie spożycia alkoholu, narkotyków lub leków.

Osoba zagrożona samobójstwem mogła wcześniej podejmować próby odebrania sobie życia lub się okaleczać. Jedną z przyczyn samobójstwa mogą być również doświadczenia utraty, między innymi bliskiej osoby, ale również ważnych dla niej wartości, planów, czy idei.

Jak pomóc?

Jeśli ktoś powie Ci, że myśli o samobójstwie lub ujawnia przytoczone symptomy:

-nie obawiaj się porozmawiać o tym, nie okazuj zdziwienia i zaskoczenia

-rozmawiaj, nie bój się, że twoje zainteresowanie tematem i dyskusja, będzie dla niej zachętą do realizacji planów

-miej dla niej czas, okaż zainteresowanie i wsparcie

-okaż gotowość do słuchania, pozwól na okazywanie emocji i akceptuj je

-nie oceniaj, nie dawaj rad

-szukaj pomocy u osób oraz w instytucjach pomocowych, takich jak psycholog, psychiatra czy Poradnia Zdrowia Psychicznego.

Uratować życie, to uratować ciało, ale żeby uratować człowieka, trzeba uratować jego chęć życia. To nie tylko problem profesjonalnej pomocy, ale zwykłej ludzkiej życzliwości. Tam, gdzie jest niebezpieczeństwo, jest także możliwość ratunku.

Szukaj pomocy w instytucjach pomocowych, takich jak np. Ośrodek Interwencji Kryzysowej, tel. 58 511 01 21, który jest czynny całą dobę i mieści się przy Placu Księdza Prałata Jana Gustkowicza 13 w Gdańsku.

Korzystaj też z bezpłatnych telefonów pomocowych, takich jak m. in. 116 123 – bezpłatny kryzysowy telefon zaufania dla dorosłych, czynny 7 dni w tygodniu od 14 do 22.

116 111 – bezpłatny kryzysowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży, czynny 7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę.